FARKLI OLMAYI ÖĞRENDİM Mİ YOKSA BEN FARKLIMIYIM ?
Herkesin verdiği tepkilere karşı tepkisiz olmayı başarabilirken ; tam aksi bir durumda delirircesine tepki göstermek gibi diye söze başlayabilirim . Zaten bana göre daha çok ufak bir çocukken normal olmadığım çok belirgin bir özellikti . Sürekli bir sorun çözmekle uğraşmak bana büyük bir keyif veriyordu . İşi çözemediğim yerde kavga ederek sorun çözme uygulamaları zirvelerdeydi. Tek başına çete gibiydim. Mahalledeki tüm erkek çocuklarını döverdim. Bunun nedenleri çok fazlaydı . Beni çok kızdırırlardı şunu yada bunu yapamazsın sen kızsın dedikçe iyice hırslanır onların yapamadıklarını dahi yapardım. En hızlı ben koşardım , inşaatlardan ikinci katından aşağı atlardım , en yükseğe çıkar hatta gecenin en karanlığın da olmadık yerlere gider sonrada ardımdan gelemedikleri için dalga geçerdim. Hatta bir gün tek başıma bir çok kişi ile kavgaya tutuştum , baktım işin içinden çıkamıyorum dişlerimle kollarını ısırmaya başladım bir ara tırnaklarımla tırmalama işlemi de yapmış olabilirim , çocukların yüzü kan içinde kalmıştı . Hiç eve girme gibi bir durumum yoktu . Gerçekten tek başıma çete gibiydim. Evde düz duvara tırmanan dedikleri türden , ama çok hızlı geçti o kısacık çocukluk dönemleri . Düşünüyorum da sözünü dinlediğim birileri oldu mu diye hayatım da ? Bilemedim şimdi asiliğim başta olmak üzere aklıma buyruk hallerim galiba fazlaca şımarık büyütülmemle alakalı olabilir.
Her güzel gibi kısa sürdü bu serüvende ; şu sözü söylemeyi çok seviyorum . Öyle bir yaşarsın ki hayatı , bir günde olsa o günün mutluluğu ile koca hayatı feda edersin . Benim öyle güzel anlarım var ki değil yılları bir ömrü tüketecek kadar değerli ve kıymetliydi . Bir dönem hayatımın da yok gibi . Öyle olması da gerekiyor . Ama sonraları bir birine o kadar bağlı ki , en keskin kararlarım da yada en zor dönemlerim de tereddütlerim olmadan yürümeyi öğrendim. Bu yaşıma kadar tek bir Allah’ın kuluna dert yanmak nedir bilmedim. Ne olursa olsun hiç kimseden yardım istemeden sorunları çözmeyi başardım . Bir dünya kurdum kendime , hiç kimsenin DOKUNAMADIĞI . Öyle çizgilerle çizdim ki benden başka bir Allah’ın kulu olmadı , olmaya da yeltenmedi J Bir baktım ki ben artık her durum karşısın da daha da güçlenmeyi öğrenmiş ve daha da güzel bir dünyada yaşamaya başlamışım . Başta kabullendim , Bu dünyada insanoğlunun her şey başına gelir de benim ne ayrıcalığım var ki bu durumlardan uzak kalabilirim . Hatta en zorları benim başıma gelmeli , Çünkü Rabbim beni güçlü yarattı . Beni daha ilk başında hayata karşı nasıl savunmam gerektiğini öğretecek hayatı yaşattı . Asla isyan etmedim. Hamdettim. Şükür Ettim . Ne kadar çok ağlasam da ne kadar çok zor durum da kalsam da Ondan başkasına ASLA YALVARMADIM . Ben kulun çaresizliğinin iyi bilirim. Bu çaresizlik içerisin de YARADAN dan ötesi Benim derdime derman da olamaz Çare de bulamaz .
Şu an yaşadığım huzuru anlatabileceğim söz , kelam ve ifade yok . Rabbim onca durumun içerisin de her an koruyarak tüm kötülüklerden uzaklaştırmış . Ders çıkardım hayatım dan .. Bir hata olur ama ikincisi asla hata olmaz .. Kötü insanları iyi gözlemledim. İyiliğin kişisel bir durum olmadığını , tercihlerin doğrultusunda yaşandığını öğrendim. Kim ne yaparsa hem bu dünya da karşılığını göreceğini hem de gerçek dünya da yüzleşeceğini sonsuz inançla kabullendim. Herkes gibi olmak yerine kendim için en doğru olduğuna inandığım yolda yürüdüm. Asla kim ne der diye söylenen sözlere takılmadım . Allah bilsin derken onun rızası için yaşamayı öğrendim. Gelip geçici dünyada telaşım kendime değil , kendimden ötelere ulaşmak için çabaladım . Bu çabalar beni her zaman daha da farklı yollara sürüklerken daha iyi daha güzel daha büyük nimetlerin ulaşmanın hoşnutluğunu yaşadım . Elimiz de ne var diye de kendimi kaybetmedim. Bize ait olmayan ruhumuzun dahi emanetçisiyiz .. Bir nefes kadar ömür , bir ömür ki bir nefese sığacak kadar kısa ..
Not : Sayfa dolduğu için yazmaya devam edemedim J
VESSELAM Y.SOYLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder