16 Ağustos 2017 Çarşamba

       KALEMİM  VE BEN  ! …..   

Önce ellerim kalem tutmayı öğrendi .
Sonra alfabenin harflerini ,
Hecelerle oluşan kelimeler  
Ardından cümleleri oluşturan sözlerim ..

Zamanla kalemimle konuşmaya başladım
Bazen hırçınlıklarımı yazmaya çabaladım
Sevinçlerimi , hüzünleri mi konuşturdum.
Özlemlerim ve hasretimle bütünleştirdim.

Yavaş yavaş büyümeye başladım.
Ellerim bırakmak istemedi bu kalemi
En çokta kızgınlıklarımı yazdım ..
Derken kırıldı bu kalemim  ! ..

Onca seneler geldi geçti ,,
Bir dokunuştu , beni yeniden kalemimle barıştıran ? ..
Elime aldığım an konuşmakla yetinmedi ,
Seslendirilmek istedi ,
Saçma sapan da olsa
DUYULMAK & ANLATILMAKTI İSTEDİĞİ ,
Onca yılların hatırına ,, BU SEFER KALEMİ Mİ KIRAMADIM  J






LAAAAAAA (HAYIR) لا

     İnsan bir başka gözün içerisin de nasıl kendini bulabilir ? Kaybolmuş onca yılın , hiç kaybolmadığını hissettiren o derinliği saklaya...