Kaybolmayı en çokta kendimi bulmak için sevdim .
Aslında hiç de o kadar zor değilmiş anlamsız kalan yanlarımı
Anlamaya çabalarken
Öğrenmeliydim ,
Kendime has bir karakterin hiçte kolay oluşmamıştı bazı
özellikleri.
Keşfedilmeyi, beklemeden ,
Asıl benim mevzuların çözülmesi gerekiyordu .
Bu sebepten bıraktım kavgalarımı ,
Anlaşılmak istemeyişim bu yüzden.
Kim ne düşünürse düşünsün derken bile ,
Vurdum duymazlığım yansıdı pencereme.
Bir yabancı değilim artık.
Tanıyorum kendimi , bazen kavgaların sesi kulaklarımı tırmalasa
da
İyi geçinir hallerim oldukça çoğaldı.
Anlaşılmak çok zor ama kendini anlamamak daha da zor .
Ben en zor olanı seviyorum.
Artık bir kapıya ihtiyacım kalmadı. Tüm kapılar benim sanki ,
Kilit tutmaz kalbim , başı boş serseri
Kimi zaman güler kimi zaman ağlar
Sever , sevmez , kızar,
kızmaz
Her haliyle sebepli sebepsizlikleri öğreten kalbim .
Yine geldik bir günün sonuna .
Yine biz bize misafir olduk bu koca şehir de .
Yine bekleriz diye anonsun sesi ile irkildim .
Medine 21/06/2024 Tren İstasyonu
Saat 15:15
