ÖYLE BİR YÜREK TAŞIMALI Kİ İNSAN HERŞEYE RAĞMEN
KALE GİBİ OLMALI..........
Yaşamımız her daim bir savaş içerisinde. Kazanmamız gerekir, kaybetmeyi kabul etmeyenlerin düşüncesine göre. Zırh içinde kavga yersiz.
Kale yapılmalı .Öyle büyük olamalıki yıkılmamasına imar edilmeli?
Bir tek ölüme razı olan yıkım haricinde!
Duvarlarını örmeli en derinlerden , sızıntısı olmayan kanamayan.Sert olmalı, ama içeriğinde sımsıcak. Gökyüzünün derinliğinde yansıyan ışıltıda Ay olmalı. Bu kale sadece bende olmalı.
Çünkü bu benim kalbim.Gizliliğinde yaşıyan.
Benden başkasında da olması imkansız. Aynısından bir ben yok daha.
Çöz kendini ?
Dikili taşın olmasa dahi ; kale gibi yüreğin olsun yeter .......................................
Ne savaşın çetin oluşundan korkarım; nede ölümün rengin den?
Ben ne savaş için yaşarım hayatı ; nede yok olmak için çaresizliği düşüncesinde?
Ama hayat beni zorluyorsa ; ben de sadece korunmak için Yüksek bir KALE dikerim yüreğime.....
