Ya gidecekler yada kalacaklar ;
       Kimler dayanabildi diye sorguluyorum . SERT rüzgarlar esiyor . Mevsim kış . Kar yağmaya başladı artık. Benim kendime hayrım kalmadı ki başkalarına derman olamam artık . Keşke diye bir ses duyuyorum , beni bu halde iken bırakmasalardı . Nasılda ihtiyacım var aslında. Bir tas sıcak çorbaya . Eskisi gibi güçlüde değilim artık. Zor bela yürüyebiliyorum . Bir ekmek almaya mecalim yok . Ama öylemiydi ben genç yaşlarımda iken her anlarım dolu dizgin geçiyordu. Eşim dostum ailem kardeşlerim arkadaşlarım. Onlarda bir bir uzaklaştı benden. Neden ? Yaşlandım zannedersem . Kahrım çekilmez bir hal aldı sanırım . Çok bir şeyler istemiyorum ki . Birkaç kelime söz , bir tebessüm , bir tas çorba. Çorba olmasada olur . Ekmeğimi suya banar yine bir şekilde devam edebilirim zannedersem. 
       Ama ben böyle hayal etmemiştim. Ne oluyor da bir bir terkedildim ben. Nerede hata ettim . Halbuki zamanında ailemin kıymetini bilen kişiliğim vardı. Ben bu yalnızlığı hak edecek ne yaptım. Artık kimse yüzüme bile bakmıyor . Yüzümdeki çizgiler çok derin bir hal aldı . Omuzlarımdaki yük kabur etti bedenimi . Ben aslında zor durumlarda kaçan biri değildim ki . İyi bir insandım. Terkedildim. Çoğu kişiler varlığımdan bile habersiz artık . Benim bir yüzüm toprağa bakmıyor . Toprak oldu hayatım. Kısacık yaşamım da neler yaşandı bitti . Ne zaman eskiler gelse aklıma  Su gibi akıp giden zamana ah diye iç çekişlerim var. Dünlerin hatırına her daim güçlü durmaya çabaladım. Ama artık yaşlandım . Gücüm kalmadı . Toprak gibi bedenim. Kurudu ve yıprandı . 

      Çok geç kalmamak adına Büyükleriminiz Kıymetini Bilmeliyiz .. 
 
Yıldız SOYLU