Yıkılış için seferberlik başlatıldı. Kaleyi içten yıkmak en kolay iştir. Ama bu yıkılışa karşı ayakta kalmak da ayrı bir olaydır. Dış etkenleri unuttuk bir fiil içeriden çöküntüye karşı galip gelebilmek için mücadele başlatıldı.
Arkana dönerken bile içten içe acabalar düşüncemde . Bildiğim gerçekleri bilmemezliğe feda etmek gibi amaçsız bir özet. Menfaate dönüşen beklentilerin arasında saflığı nasıl bulabilirim?Birgün kardeşliklerin bile tükeneceği birliktelikler, yanlızlığa mahkum olmuştur.
Sabah işe giden aile bireyi bile ardında kalnlardan şüphe içerisinde.
Öyle bir zaman ki artık kaleye düşman dışarıdan saldırmamakta ?
En yakınından sırtına aldığın hançerin acısını bile farketmiyorsun ? Çünkü vurulan hançer aynı kendisi gibi sinsice olunca, farkına dahi varamamakla beraber, kandırılıyor ve harcanıyorsun ! Umudunun yitirildiğin anda, kendine diyeceğin tek söz herşeye rağmen ayakta kalmak için YAŞAYACAĞIM !
Kayıpların büyüklüğü ürkütücü olsada, elinde kalan tek bir canını istersen, yeniden yaşamın sürecinde toparlanması olağan bir durum.
Anlayışlı bir toplum yok artık. En yakının bile seni yok etmenin peşinde iken, kime ne diyebiliriz ki? Bu kadar acı bir tabloyu oluşturan yine bizleriz. Kimse kimseden farklı değil.
Hepimiz bilmeden yada bilerek kötülük yapıyoruz. Kaderin cilvesi değil;bu kadar yaşanan kötülükler.
Eş kocasını arkadan vurmaktan çekinmezken ,evin erkeğide hanımını gözü görmez olmuş. Evlat anne babayı tanımazken , anne ve babada yeri gelince evladını gözden çıkarabiliyor. Kardeşlere söz hakkı bile vermiyorum. En yakınlar bunları yapabilecek durumda iken; kardeş , arkadaş , dost , iş ortamındaki çalıştığın kişiler herşeyi yapabilselerde yeridir...
Böylesi acı bir gerçek içerisinde , inat etmek yerinde olmasada olması gereken bu.
Allah 'ım Herzamanki Gibi Yine Sana Sığınıyorum .
Selam ile ...........
