Birgün doğru olan herşeyi göreceksin!
Beklediğin gün gelip çattığında elinde kalanlar umarım iyilikler olurda ; kaybetmemiş olursun.
Bunu dile getirirken düşünüyorum kendimi. İçimde hem garip bir duygu mevcut hemde karmakarışık his. Aklın yolu bir demekte çözümsüz adeta. İnsanların varoldukça bin bir türlü olaylar ile karşı karşıya kalıyor. Nice olayların karşısında hep aciz kalmışızdır. Düşünmek yada fikir üreterek çıkılamıyacak kadar zor ? Ama ısrar ederek ne kendimiz bu sorunların üstesinden çıkabiliyoruz, nede bir çözüm bulamamaktayız!
İnsanlar illa ki deneylerinin sonunçlarını, tescil belgesi ile ispatlamak mı zorunda ?
Resmi kaynaklardan dayalı evrakım yok. Ama elimde büyük bir sihir var desem !
Bana artık deli demeye başladınız . Bunu düşünmemiz de çok da normal. Son 8 senedir bu uygulamayı yapmaktayım.
Biiznillah; Rabbime sığınıyorum ! Onun yüceliğine ve merhametine sığınarak ; varolan herşeyin tek sahibi RABBİMİN izini olmadan, bir yaprağın bile kımıldamıyacağına iman eden herkesin tek çıkış noktası var ? Oda RABBE SIĞINMAK!
Sekiz sene öncesi ben evde otururken , amcamın hanımı çok değerli yengem Senem hanım geldi. Sohbetin neticesinde benim gözümden kaçırdığım bir kıssası anlattı. Kendisi yaşlı bir amcanın yanına hasta ziyaretine gitmiş ve yaşlı amcanın ona anlattığı sözleri ifade etti. Yaşlı amcamız yüz yaşının üstünde , yaşamın zorluklarını görmüş ve yaşamının belki de son demlerindedir.
Karşlılıklı konuşma sonucunda yaşlı dede yengeme derki !
Evladım eğer Rabbimiz bizi dünyaya gönderdi ise, o zaman her daim onun kapısında dilenmeye hakkımız var. Çünkü o Rab bizim dünyadaki tek sahibimizdir. Aklına gelen her ne istek varsa , iyi ve kötü hiç sıkılmadan ALLAH 'tan iste.
Bana göre bu sözün farkına varmak dehşet uyandırıcı bir durum. Her ne olursa olsun , hiç tereddütsüz sığınılacak tek yer RAABBİMİN kapısı.
Gel gelelim bugünlere ; başta zorlandım , olur mu her şeyi ALLAH ' tan istemek. Ama beşer olarak çamura battıkça da batıyorum. Hani iç dünyamda saygısızlık diye düşünüyordum. Yoksa inancım sonsuz ama gel görki bocaladım.
Çok şükür bugünlerime. Rabbim lütuf etti. Zorlukları verdi ; ama benim tek sığındığım kapı yine Rabbimin huzuru oldu. Ne büyük nimetleri bağışlıyor bizlere. Ne akıl yeter nede bilgi. Sonsuz çözümler. Daha geçen hafta yine benim bilgimin dışında etrafımdaki kişiler ile çok büyük olumsuzluk yaşadım. Aklım durdu o an. Nasıl oldu bu diye. Çıkılması o kadar zordu ki. Ne insan gücü nede aklı yeter . Çözümsüz gibi birşeydi . Ama hakikat ifade edilmeliydi. Ben de öyle yaptım ; ortada bir ateş topu var . Bende o ateş topunun üzerine yürüdüm. İçerisinde tam boğuluyordum ki , tek söz söyledi yüreğim ( RABBİM BU İŞİ SEN ÇÖZERSİN ) ben aciz bir kulum yolumu aç .
Çok şükür bir hafta sonra , nasıl oldu bilemem ama RABBİM herşeyi yoluna koydu. Her konuda . Buna sonsuz inanıyorum . Her yolun başında ve sonunda ALLAH 'ın izni ile olmakta.
Anlatılacak birçok kıssalar yaşanmıştır, bunları ne anlatmak nede yazmak ile biteceğini sanmıyorum.
Tek birşeyi anlayamıyorum.
ALLAH kuluna sahib çıkıyor ve koruyor.
Peki bizim gibi aciz kullar, neden hale Rabbin kapısına sığınmayarak ,böyle rezil olur !
İşte ben de bunu anlayamıyorum!..
