KÜÇÜK BİR KIZ ÇOCUĞU GİBİ............Yüreğimi uçurdum? Gözlerimi kapatarak hislerimi dinlemekteyim ! Havanın sertliği üşütür bedenimi...
Ellerimi yumruk yaptım da bir çözüm der gibiyim.
Bekliyorum , zamana karşı neler gelir veya neler gider bilmeden duruyorum.
İleriyi görmek ürkütür yüreğimi sessizliklerin içerisinde. Ama bir yandan korkma yürü diyor da birde onu anlatabilsem.
Sıradışı bir teori var . Bulunması güç gibi görünür , yanlız göründüğü gibi değildir.
Bir çözebilecek kabiliyete ulaşmamız her yolun açılması sanki. Bir büyü, bir şans gibi.
Yolun uzunluğu veya kısa süreli olması da birşeylere hedef değildir. Yaşanılan elbelt birgün bitecek . İçten ileri yürü diyen sese ne cevab vereceğimi şuan bulamıyorum. Geri adım atmak istemiyorum. Haklılık beni ifade edecek ise neden bu kaçış.
Sürekli yargılıyorum kendimi. Bir fiil büyük bir mahkeme kuruyorum ve infaz eder gibi hüküm giydiriyorum.
Sonuç her zaman beni şaşırtsada kazanmak demek maddiyatin ağırlığı değildir. Manevi birlik olması bile yeterli.
SAYGILARIMLA ..
