Biz neleri kaybettik ,,,
Dün gece 12:00 olmasına bir saat kala gördüklerim beni öyle derinden yaraladı ki ! 
Ağlamak istedim , bağırmak istedim , utandım bu halde olduğumuz için.  Yüzüm kızardı, kalbim ağrıdı. Biz nasıl bu hale gelebildiğimizi düşündüm. Nasıl böyle bencil , böyle çaresiz  , düşüncelerden uzak , geçmişte yaşanılanları nasıl bu kadar çabuk unuttuğumuzu düşündüm,  düşündüm ama bir cevap veremedim yüzüme bakarak dile getiremedim . 
    İlk Aklıma Gelen Hz. Muhammed'in kendi doğduğu ve tüm haklara eşit şartlarda sahip olmasına rağmen ambargo uygulan Mekke ‘nın ileri gelenlerin Islâmı yok edebilmek için açlık ve tüm zorluğa sürükledikleri Müslümanların açlıklarını giderebilmek için karın boşluklarına bağladıkları TAŞ aklıma geldi . Resul-i Ekrem açlık ile imtihanın 7.  Gününde karnına koyduğu taşın sayısı iki adet olduğunu hatırladım ve UTANDIM. DÜNYA ONUN NURU ILE YARATILDI ! 
  Sonra boğazım düğümlendi. İkinci olarak aklıma Çanakkale Savaşı geldi . Boynum büküldü. 13 yaşında çocukların savaşmak için aç susuz Anadolu’nun bağrından koparak yürüyerek gittiği Çanakkale’m geldi aklıma. Onların canları pahasına kurtarmak istediği vatanın da ne ekmek ne yemek ne ilaç ne bir kefen aramayan IMANI karşısın da yüzüm kızardı. Gün boyunda bir tas komposto bile bulamayan Atalarım Dedelerim Büyüklerim Kalbime acı dolan bu hallerime çaresizce baktım. 
  Sarıkamış’ta donan 60 bin Şehidin soğukluğu dün akşam yüzüme tokat gibi yapıştı. 
  Hatırladığım 22.20 suları Aile’mden Sunay ablamın ulaşması ile Sokağa çıkma yasağının olduğunu öğrendim. Tek telaşım ofisten çıkarak evime ulaşmak ve kurallara uyarak hiç dışarı çıkmadan Devletime destek vermek için vatandaşlık görevimi yerine getirmekten öte hiç bir durum aklıma gelmedi . Sunay ablanın bana gönderdiği bir kaç börek dışında yiyecekte aklıma gelmedi. İki günde  açlıktan öleceğime de inanmıyorum zaten . 
     Yollarda mahşer alanı gibi bir çok kişi sokaklardaydı. Günlerdir anlatılan ve yapılanlar hiç düşünülmeden böylesi yok sayılması, benim ülkeme ne oldu dedirtti bana . Biz böyle miydik. Bir ekmek dahi olsa bu kadar telaşa verilecek ne vardı. Şu mübarek günlerde Oruç tutmayı mı unuttuk. Sözde Müslümanız.  Sizde haklısınız.  Çocuklarımızın karnını bir taş çorba ile doyururuz.  Afrika da açlıktan ölen çocukların hesabını sorarsa Ya Rabbim bizlere o zaman mahşer-i göreceğiz. Gelen videoları izledikçe için kan ağladı.  Elinde kola , cips , bisküvi, birinci ihtiyaç önceliği olmayan nice yiyecekler.  Tebrik ediyorum hepinizi . Tarih bizi de yazacak . Böyle dünyalara Altın Harflerle ismini yazdıran geçmişe yakışır hal ve tavır sergilediğiniz için minnettarım . Beni böyle mahzun bıraktınız.  Şimdi dün geceye damga vuran abur cuburları tv karşısında tüketirken izleyin kendinizi . 
    Polisimizin yaptığı o kadar anonsları hiçe saydınız  . Ekmek , Eczane , Hastaneler , uzun sözün kısası ihtiyacınız olan her şey sorunsuz devam ediyor . 48 saati lüksünüzden feda edemediniz . 2 saatte ülkeye yaydığınız korona virüs HAYIRLI OLSUN .. 

      VESSELAM     Y. SOYLU