Artık yalanlar insanın arkasında söylenmiyor. Yüzüne yüzüne , gözlerinin içine bakılarak söyleniyor. Olmaz bu kadar !
Pes der gibi. Neden böyle anlamakta zorluk çekiyorum. Ben böyle bir dünya da yaşamak dahi istemiyorum.
İstanbul ilkkez senden bu kadar nefret ettim.
Etrafımda tek bir doğru kişi bulamaktayım. Ama hata benim. Etrafımdaki doğru kişilerden uzaklaşırsam böyle yanlış kişiler etrafımda belirmesi hiçde zor bir durum olmasa gerek.
Eskileri özledim. Samimi insanları , Allah korkusu taşıyan onurlu insanları özledim. Boğuluyorum sanki . Can verir gibi. Anlamsız herşey , arkana döndüğünde, yalanlar , korkunç oyunlar yaşanılıyor.Hesab sormak hiçde zor değil, kaybedilecek hiçbir şeyi olamayan kimliğim çekinmiyor yüzleşmekten . Lakin bu sefer beklemem gerekiyor. İnsanlar yüzlerini saklamış iyi bir maske takmış. Elbet birgün bu maskeler düşecektir. Yanlız insanlar o kadar pişkin bir durumdaki buna bile bir çözüm bulabilirler. Bu bile şaşırtmıyor artık. Böyle insanların iç dünyalarını anlayamıyorum. Berbart gibi birşey. Nefret ediyorum , ikiyüzlü namert insanlardan. Çoğunluk hissiyetini kaybetmiş . Yazık ki böyle kişilikler evlat yetiştiriyor. Yazık bu nesile. Koca bir boşluk ; amaç sadece menfaat olmuş .
Kızgınlığım herkese. Başta kendime !Sözüm ise yüzüme bakıpta, yalan söyleyen değersiz insanlara.Size söylenecek çok söz var ama ,yüzsüzlüğünüz o kadar büyük ki utanma duygunuzda kalmamıştır , belkide. Sorulacak hesablar elbet yerini bulacaktır.
Bir umut var elimde , onu sonuna kadar kaybetmeden saklayacağım.
HERŞEYE RAĞMEN ?
Saygılarımla
