Gece karanlık  ...
Sessizlik   ,,
Uzaklardan   ,
çok uzaklardan geldim ben  ..
Binlerce kilometre uzaklardan  ...
Yol bilmeden yürüdüm  ...
Yürüdüm
Yürüdüm
Diyar diyar gezdim ben  ..
Vazgeçmeden, yorulmadan
Gecenin karanlığa karıştığı anlarda
Yürümeyi istedim ..
Sonra   ?
Sevdim  ...
En çok karanlığı sevdim ben .
Üzerime örtü gibi bürünen zifiri karanlığı
Ben sessizliğin sesin de   .
Konuşmadan konuşabilen gözlere bakmayı sevdim
kelâmsız kelamları söylemeyi sevdim ...
Toprak olacak bu  bedeni me ,
Çamura bulanmadan , yağmurun damlarında yürütmeyi sevdim  ...
Yalnızlık kaderim değil benim   , tercihim oldu .
Yüzlerce ,
Binlerce  ,
Milyonlarca kişiye nazaran   ,
Ben yalnızlığa kapıldım  ..
Huzuru , sevgiyi , saygıyı aramadım  ..
Kaybetmediğim insanlığın taaaaa kendisinde buldum
Her gün güldüm ama öylesine değil
İnandığım doğruların peşinden yürürken yaşadığım güne gülümsedim
Bir gün daha şans verildi diye ........     HAYKIRDIM    ...