Masumluğun içinde yürütüldüm
Yolun ilerisindeki katılaşmış DUYGULARA.
Anlam veremiyorum;
BU ben değilim ?
Ama mecburum hayata karşı ,
Yaşanılanları bastırmalıyım?
Ne küçüklüğün içindeki kız sevgi gördü,
Nede varlığımın değerini ...
Elimden alındı en değerli ,SEVDİKLERİM!
Kaybettim, bir bir mutluluklarımı.

Baş eğdim, yapılanlara,
Vuruldum en derinlerden ?
Haykırdım! Bir başıma ağlıyarak
Kimseler yoktu , olmadıda , yalnızdım.
Bütün kapılar kapandı;
Bir bir yüzüme.
Susmanın imkansız olduğu an,İçimde yandı masumluğum!
Kaybettim.
Öyleki kendimi unuttum.
Yine yalnızdım;
Paylaşamadım;
Anlatamadım;
Ve
Uçurumun kenarında !Son adımın bitişinin;
KARARINI veriyordu ; ölümü seçerken.....
Yine yalnızlık......
Suyun soğukluğu , esiyordu,
Ben yoktum, yokluğun içinde yok etmenin ,
Peşindeyim!
Kimseler bilmez vurgunlarla dolu YÜREĞİMİ?
Taşınılamaz sandım.
Hiçbir şey kararımda geri adım attıramaz derken,Yok saydığım ben,bir an
Bana muhtaç olan var deyip!
Zalimliğin içinde,
ZALİM olamadım..
Son yürüyüşüme değil?
Geri adım atarak .............................................?????????
