Yapılacak çok şey var ama elimden gelenler koca bir hüsran. Unuttum ne istediğimi , beklentilerimi , amacımı?. Kovalarım her geçen günleri bugün gibi nafile dert yanışlarım. Hangimiz elimizdeki zamanın farkında . Gücümüzce koşuyoruz, yapmamız gerekenler için , ya bizler. Gün içinde çalışanlar büyük tempo içinde büyük bir zamanını tüketiyor. Evimizin sultanları daha büyük sorumluluk içinde akşamın nasıl olduğunu bile anlamıyor. Ve büyük ihtimal aynı sistem . Çalışan içinde aynı evde sorumluluk yükünü taşıyanda .
Biz elimizdeki zamanı kaybetmiyoruz, biz kendimizdeki en değerli hayatı tüketiyoruz.
Bence azda olsa yapmak istediğim ne demeliyiz. İçimizdeki biz neler istiyor. Ne dedide, dur deyip geriden rafa kaldırdık. Büyüyünce düzeltilecek konuları durdurmak için mi düşlerinde yaşadı? Ben de bir şeyler yapmalıyım . Ben bugün yaşıyorum , belki de yarınlarda yokum. O zaman HERGÜN GİBİ TÜKETTİĞİM BUGÜNÜ son günüm gibi tüketmeliyim.
TÜKETMELİYİZ
DEĞERİNİ KAYBEDİLİNCE ANLADIĞIMIZ
BİZDEN UZAK SANIP RAHATLIK İÇİNDE FEDA ETTİĞİMİZ
DÜŞLERİMİZDEN UZAKLARDA HİÇLERLE DOLDURULAN
GÖZLERİNİ KAPATILIP BİR AN GÖZ ÖNÜNE GELEN GEÇMİŞ
İÇİNDE NE BULDUN ?????????????
Ben koca hüsran içinden kayboldum! YA SİZ ?
