Zamansız zaman ! . 



Beklenileni getirmeyen , beklenilmeyen ne varsa bir biri ardına sıralayan .

 Anlamaya çabalamıyorum . Sadece güçlü görünmeyi uygun görüyorum . Onca sessizliğin haykırışı da çaresizliğin sembolü . Kimi zaman sonsuzluğa gülümseyen tavrım yada boşluğa bakan iki göz . Aslında yazılacak onca sözler var ki ; ama çoğu zaman geç git, Kalan kalsın yerinde diye .. Acaba çok mu kabadayı bir ruha sahibim . Yada çok narin . Bu işin orta yolu hayatımın hiç bir anında olmadı ki . Anlayış benim değer yargılarımın arasında olmayan bir ifade . Neden ne gibi . 

  Düşünün ! Öyle bir benlik mevcut ki sözler bir birine geçiş yapmış ama adam akıllı tek bir cümle olmayan . Allah kolaylık versin . Kolay olan halimizi zor durumlara çevirebilmekte ayrı bir meziyet . İnsanoğlunun neler yapabildiklerini yazabilecek güce sahip değilim . Ama anlamsız gelen her anlamı anlamsızlıktan çıkarabilen bir algı var desem tam yerinde söz olmuş olur .

    Bilirsiniz , Bir deli kuyunun dibine bir taş atmış :) Bin akıllı çıkaramamış :(  Benim durumun da bu sözden pek farklı değil . Normalde yazılarımı hatırladığım kadarı ile bu kadar karmaşa bir durum ile karşılaşmamıştım . Ya bir kızgınlık ya bir kırgınlık . Mutluluk yada hüzün , bilinenin dışında bilinmeyen tavrımı pek sergilemeyen ben ? Yaş ilerledikçe saçmalamakta marifet oldu galiba . Bir Türkçe hocası okusa bu yazılanlarımı , kesin beni Yazı KATİLİ ilan ederdi . Aslında kim bilebilir . Belki de çok ölümler yaşayan bu benlik , vurguların da yazılanların gerçekliği ile yüzleşiyordur ...  

   Sormayın bana beni . İnanın bu bendeki beni ben bile ifade edemiyorum  ...........