Hayatın bir kıssası olmalı.  Bir çok anlatım yerine kısa kısa ifadelerle özeti olmalı.
Rahmetli Babam en çokta bana bunu öğretti . Dolaylı yollarda evirip çevireceğime, konunun özeti ile anlatmamızı severdi . Bu aralar en çokta düşündüğüm konu bu . Neden bu kadar net her şey.  Hiç mi insanda karma karışık durumlar olmaz . Ama nerede . Ya konu Siyah renk gibi ucu bucu yok . Yada beyaz renk gibi sonsuz . Gri rengi hiç sevmedim zaten . Bir ara söylemiştim en çokta renklerin rengi ile konuştuğumu.   Babam demişken aklıma o kadar güzel bir geçmiş geliyor ki  . En büyük şansımın başı.  Hayatımda başıma gelen iyi yada olumsuz ne varsa ise her şeyi paylaştığım bir koca Çınardı BABAM .Daha minicik bir çocukken korkusuz olmamı vurgulardı.  Bu ben bile olsam ! . Babam kendisinden bile korkmamı istemedi . Sadece seni Yaradan Allah (C. C  ) korkmalısın  . Onun haricinden hiç kimseden korkma diye büyüttü beni . Belkide en çok bu sebepten garip bir hal içerisindeyim . Kadere inanmak başlı başına bir huzur .
 İnsanın başına her şey gelebilir . Ama iyiliğin karşısında şükür etmelisin . Kotu bir olay başına geldiğinde sabredip sonucundaki mükafatı almalısın derdi . Ah kızım birde şu sinirlenince konuşmalarına da dikkat edebilsen  ? Diye uyarmadan edemezdi .  Aslında ben Babamın her sözlerini ve söylemek istediklerini her zaman çok iyi duydum fakat uygulama konusunda hep geç davrandım.
İki buçuk sene önce Babamı kaybettim . Hayatımın en büyük gücü.  Her daim yanında olduğu için hissettiğim manevi gücüne karşı duyduğum hissiyattın tarifi mümkün değildi.. İlk kaybettiğim 40 gün bütün dengem alt üst oldu . Büyük bir boşluk.  Kayboldum . Kahroldum . Hiç bir acı yaşamamış gibi uçurumun kenarında atmak istedim kendimi . Kısa bir süre sonra silkelendim.  Babam ne demişti.  Ne olursa olsun kadere sonsuz itimatta . Asla isyan etme . İnsan yaşadıkça neler neler göreceği hakkında her daim bilgi vermişti.  Hani iyi duyuyordum . Eeeee o zaman derdin ne YILDIZ  .
 PEKALA zorluklar aşılmak için degilmiydi . Korkusuzca yürüyor ve yaşamın içerisinde bir pay çıkarmıştın.  Kafalar karışık.  Aksilik olacak ya her şey üst üste yüklendi.  Etrafımdaki kişiler dahi ama bu kadar da biraz fazla gibi dedikleri bile oldu .  Ya kaybolurcasına bataklıkta boğulacaktım  . Yada Babamın kızı olup tüm  gücümle üstesinden gelecektim  .  Her şeyin tek çözümü vardı.  Allah’ın gücün den başka hiç bir güç beni çıkaramazdı bu karamsarlıkta .  Vazgeçmek yoktu . Babamın temel taşlarının başında bu gelirdi . Çözüm odaklı ve lider . Yapılması gerekenin en iyisi . Zor olanın en zor halinde zorluklarla kaçınmadan uğraşmak.  Nihayetinde seneler geçmeye başladı .  Bir çok olumsuzluk karşısında vazgeçmeden olumlu sonuçların sonucu ayrı bir güç kattı bana . Ama insan hali  . Maneviyatın gücü olmadan ilerlemekte oldukça zorlanıyor.  Rahmetli Babam yok ama bir yol bulmak zorundayım .  Düşündüm düşündüm en sonunda Nihai kararı verdim . Ben Allah’ın evine gitmeliyim . Bana en büyük güç & kuvveti sağlayacak tek yer . Zamanı var diyordum.  Ama artık zamanı yok . Zaman çok geçmiş .  Karar almam ve müracaat etmem aynı döneme denk geldi . Aksilik ya . Kolay olacağını düşündüğüm gibi olmadı . 3 ay deli gibi uğraştım.  Çoğu kişi amacımı bile anlamadı.  Merak ettiğimi söyleyen dahi oldu . Ama ben biliyordum , benim şifam Mekke ve Medine ‘de idi.  Hissediyorum. . Hayatıma karşı büyük kayıplar da olsa amacım belli . Tüm içtenlik ile yolculuk zamanı geldi. 15 gün.  Kalbimi yerinden söken, yeni bir hayatın tüm güzellikleri sunan ve yılarca yaşadıklarıma karşılık binlerce şükür edeceğim dünyanın Cennetinde kendimi bulmak ne kadar büyük bir nimet desem de anlatabilmem imkansız .
İmkânsız anlatmak istediklerim.  İmkânsız hissettiklerimi yazabilmek . İmkânsız şuan yaşadığım huzuru ifade edebilmek . İmkânsız bir ömrü harcarsın karşılığında ulaştığın maneviyatı dile getirebilmek . İmkânsız imkansız gibi olduğunu düşündüğüm gücün aslında kimsede olmadığını, kişinin kendisi olduğunu anlayabilmesi ve yaşaması.
Gecenin gecesinde kaleme düşen  ! ..