Sonucu bir türlü bilinmeyen savaşın hiç bitmemesi artık yorgunluk hissi veriyor. Her seferinde kaybetmek ; yıkılışın ana kaynağı. Susmak belki de en derin çözüm olsada , kapıların ardından kalmak daha yerinde olur. Emek verilirken karşılığı beklenmez ama vuruşların ölçüsü olmalı. Kimse kimseden üstün değil.
Elimde avucumda olan herşeyi bir çırpıda bırakıp gidebilmek , yaşama dair hiçbir bağlantımın olmamasına işaret etmekte. Bana göre tek bir emanet var ; ODA bedenimdeki RUH:::::::: İnsan oğlu nankör ve çok mefaatçi. Sert savurur kötülüklerini , yanlız bu sertlik öyle acımasız olur ki ölüm bile yetindirmez insanı. Gözleri gören zalim ile kör olan merhametli kişi arasında milyarlarca fark var iken ! Benim gözden çıkardığım Ruha karşılık , yok oluşlarım da her kişiden çok çok farklı olsa gerek .
Aslında söylemek istediklerim çok farklı. İçimdeki sitemden dolayı sadece bağdaş kurmaya çalışmaktayım. Kırgınım herkese. Suskunum sessizliğe . Ve yanlızım herzaman ki gibi.
O kadar kötü olayların içerisinde kendime söylediğim Atasözü gibi ( Her koyun kendi bacağından asılır ) gibi anlam taşıyor.
Hayatın bana sunduğu zor veya yokuşlu yolda yürümekten yakınmıyorum. Yakınışım , RİYAKARLIKTAN. Gündüzün gerçek olduğu gibi , gecenin karanlığında saklı kalanlar elbet birgün açığa çıkacaktır.
Kork korkusuz olan yüreklerden!. Bu cümlemi hatırıma gelen bir kişiye yazdım. Etrafımda insan elemekten dolayı kimse kalmadı. Doğru bildiklerimde yanlış yanlış içinde. Kaybedilen kim olursa olsun , yeter ki hak etmesin.
En sonunda elimde kalan umudumu almak için uğraşıyorlar ; ama yine yanlızda olsam yenilgi yaşamam, Allah ' ın izni ile........
SUSUYORUM
ÇÜNKÜ SÖZLERİMİ ALDILAR,
GİDİYORUM ,
ÇÜNKÜ HERYERDEN KOVULDUM
AĞLIYORUM ,
ÇÜNKÜ ÇOK KIRGINIM !
YOLCU YOLUNDA GEREK..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder