BEN DAHA ÇOK SEVİYORUM;
YADA EN ÇOK BENİM EMEĞİM VAR........
Böyle ifadeler ile açılır ve gider. Etrafımda sürekli duydugum birbirine yakın konuşmalar. Sevgi içerisinde çıkılmaz bir kavga ya dönüştürülmüş. Ne seven mutlu ; nede sevilen ....
Birbirlerinden uzaklaşmanın temelleri atılmış , ama zamanı geleceği güne kadar fark edilemiyor halen ,,,,
Paylaşımlar azalmış. Kimin ne istediği karışmış.
Yani anlaşılacağı gibi sevgi SEVGİSİZLİĞE doğru yol almıştır artık.
Hala anlayamadığım ve anlamayarak ta kalacak olan bir sorum var. Madem sevgi kavramını tam manası ile yaşamamıyorum peki bu eziyeti kendime neden yapıyorum. Sevdiğim beni tamamlamıyorsa bir ömür boyu yanlızlığı TERCİH EDERİM!...
Çünkü mutluluk öncelikle kişilere ait bir kavramdır.
Yorayın kendinizi. Boşuna ne zamanınızı harcayarak sonraki yıllarda yakının; nede olumsuzlukla içerikli bir hayat sunun kendinize.
Tek kalmak değil. Doğru kişiyi bulabilmek. Her karşınıza çıkan kişinin doğru kişi olacağı anlamına kapılmayın. Zaman herşeyin ilacıdır. Bu deyim inanın ki oldukça yerinde.........
Herkes bir elma ve herkişi kendi yarısını bulacaktır.Hızlı karar vererek , bazı noktaları gözden kaçırarak ; hem kendinizi , hem karşınızdaki kişiyi , hem de aileleri zincirleme bir olumsuzluğa sürüklemenin kimsenin hata hiç kimselerin hakkı yok. Akıl bizlere sadece bulunsun diye verilmedi desem çok mu tepki alırım acaba.
Ben kendi düşüncemi yazarak bir takım olayları izah etmeye çalışıyorum. Neden üzgün bir GENÇLİK olsun ki. Mutlu olmak herbirimizin hakkı.
Aslında ne çok haklarımız var , ama anlatacak vakitsizliğim yine yanıbaşımda.
TEK RİCAM
İyi düşünen bir toplum olarak , doğru ilişkiler ile MUTLU OLALIM.........
Sevgimiz kanayan yara olmamalı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder