BİRAZ ERTELEYEBİLMEK !

Akşam saatleri . Birşeyleri hep erteleme mantığı?

Dayanma gücünü zorlar gibi....
Ne yapmam gerektiğini bilememek? Zararsız olup ,zararı kedine yük etmek galiba..........
Yoğunluk; düşüncelerimi karıştırmış.

Dost!Yine şükranlarımı yazarken sana tebessüm ediyorum!

Gece 11....... Eminönün deki ekmek arası balığı yerken; demir parmaklıkların üzerine oturup herşeye rağmen denizin sakinliğini izlemekte ; ertelenen acı ve sitemleri bir zamana daha ertelemek enerjisini yüklemek benliğe.........

Yok öyle güzellik. Denizin üzerinde yavaş yavaş giden gemilerin özeti değil mi?Her gidenin varlığı gibi. Sizi bilmem ama; yolunuz düşerse gece yarısı eminönüne taze balık ekmek arasını yemeden geçmeyin. Tabi yanında turşu da. Gerçekten deyimi yerinde ise harika bir tat mevcut. Kİ benim dişlerim de tel olmasına rağmen nasıl yediğimi hatırlamıyorum:)

Gece uzun .

Gece de kaybetmeli .....

Kaybedilmesi gerekenleri?

Vakitin sakinliğinde sessizliğe gider gibi İstanbulu sahilinde tükettik .... Sadece suskunluk mevcut. Ama yollar çok şeyi anlar gibi. Eminönünden sahil yolunun sonunda Rumeli Kavağına selam verir gibi misafir olduk. Öyle ki ev sahibi memnun; oraya giden misafir de büyük hoşnut içerisinde.Evlerin nostalji olması iç huzuru hareketlendirdi.

Bu gece misafirim istanbul sana . Sende sabahlayacağım !

Bana beni anlat?

Gecenin 3 :30 Çamlıca

Yok böyle bir cömertlik. En derin duyguların bile dile gelir gibi. ESSİZ bir sessizlik. İSTANBUL uyku alemin de. Derin bir huzur . Köprü üzerinde geçen bir kaç araç dışında herşey sakin. Işıklar büyülü bir dünyayı andırıyor. Esen rüzgar üşümene engel. Çünkü nefes alıyorsun . Sorunlarından uzak....

Uzunca zaman sadece bakmak . İstanbul ayaklarının altında gibi. Yukarıdan aşağıya bakarken ; sebeblerini sorguluyor insan.
Nedir bu dinmeyen iç hesablaşma?

Yol bitmez . Gidilen yer sebebsiz ise.

Bir an eminönünde gözlerim balık tutan kişilerin görüntüsüne şaşkınlıkla bakarak uyandı. İş yoğunluğu ; ve bu denli huzur uyku vermiş gözlerime.

Sayısını bilmediğim kadar çok kişi. Dışarısı soğuk. Ama soğuk kimin umurunda. Balık tutarak, Güzel bir tatil sabahına merhaba diyorlar sanki. Dinlenmiş bir beden. Bazen suskunluğun; Bazen de bakarak içimdeki ertelemeleri; ertelemek için yeniden güç kazanmam gibi.

Final de
Sabah, EZAN OKUNUYOR !
Sessiz istanbula SESLENİYOR.......

Var olan ben yok oldum sanki. Her şeye kadir olan RABBE şükür zamanı geldi. Dayanılmayacak güç yüklemez Rabbim ama , kişiler hatalarının cezasını çekerler her zaman. Yine de yalnız koymaz kulunu . Yeter ki kul bir yaradan dan yardım istesin.

Sabah namazını eda ederken şükür etmekte ; gözyaşlarımı buldum...


Karşımdakilerini kırmaktansa kendimin --------?-------- erteleyerek yaşamak en doğrusu.

Bu enerjiye sebeb olan DOST yine minnetarım..............


SAYGILARIMLA sevgiler.....