KAYBETMEYİ ÖĞRENMEK............

Söylene söylene yaşamak. Ben kaybettim ve çok kötüyüm. Kayıpların içinde herşeyleri tüketiyor insan. Sanki herşeyi o kaybettikleri ile bütünmüş gibi , elindekilerinde kıymetini görmeden zindan ediyor herşeyi hem de herşeyi.

Yorum yapalım:
Belki de büyük bir firmanın en üst seviyesinde çalışan iken bir anda (/İŞSİZ KALMAK/)

Daha farklı yönden bakalım öyle seviyorsunuz ki ( bu kişilere göre değişmeli ) kimi kişi ANNESİNİ çok severken kimileri AŞK ı yaşadığı sevdalısını anar konu itibarı ile.

Sevdiğin dedim bu her yönden farklı olur. Belki de en çok sevilen EVLATTIR.

Kaybedilenlerin listesi sizde. En çok sevdikleriniz yok ise ; sebebin ne önemi vardır . Artık uzak kalışının eserinde saklı kaybetmenin hükmü?
Ya da bunlar nedir ki öyle kaybedilenler vardır ki ! Dünya döndükçede kaybedilecektir her önemli gerçekler.

Bugün den örnek. Belki de düşünülünce elimde hiç bir şey kalmamış der misin?
Öyle de olsa kaybedilenlerle kaybetme gülümsemeyi. Bütün kapıların yüzüne yüzüne kapanışlarından sonra yaslara bürünme, yeni den çal, kapıların çalınması gerek. Yoksa ne anlamı kalır ki kapının.

Her kaybedişilin ardında gizli : KAZANMAK

Hem kaybemek değil mi bizlere değeri öğreten. Ya hiç kaybetmeden yaşamak ne feci.


Bana değeri unutturacakca kazanmak ; ben her daim kaybetmeyi yaşamayı arzu ederim....

KAYBETMEYİ ÖĞRENMEK VE KABULLENMEK;BU KAYBEDİLİŞLERİN PEŞİNDE KENDİNİ KAYBETMEMEK EN BÜYÜK ERDEMLİKTİR......................